یه دسته از آدمها هستن که عطرشون رو زود زود عوض میکنن. دلیلشون هم خیلی منطقیه. توی هر بازه‌ی زمانی که یه عطر رو استفاده میکنن یه عالمه خاطره براشون میمونه. خاطره هایی که بعدن با بوکردن همون عطر براشون تداعی میشه


اما یه دسته دیگه از آدمها یه عطر رو مدت خیلی زیادی میزنن. شاید سالها. این باعث میشه آدمهای زیادی اطرافشون تا مدتها با شنیدن اون بو یاد اونها بیفتن. حتی بعد از نبودنشون

تفاوت توی اینه که دسته اول ترجیح میدن لذت نوستالژی رو خودشون ببرن، و دسته دوم در قبال اثرگذار بودن این لذت رو به بقیه هدیه میکنن



نمیدونم کدومش بهتره ولی من این عطرمو دوست دارم همونی که روزی ...