من همین فردا, به رفیقانم که همه از عریانی می گریند: خواهم گفت گریه کار ابر است, من وتو با انگشتی چون شمشیر من و توبا حرفی چون باروت به عریانی پایان بخشیم, و بگوییم به دنیا به فریاد بلند عاقبت دیدید ما ما صاحب خورشید شدیم.