به‌سلامتی اون شوفر هواپیما که می‌فهمه بارش آهن نیست، عزیز ماست

هنوز خواب بودی فکر کردم تا پاشدی بگم بهت خواب رنگین‌کمان دیدم، الکی. می‌خواستم دروغ بگم، می‌خواستم وقتی هنوز اون حال بین خواب و بیداری رو داری خودم رو تو بغلت جا بدم و بگمت خواب رنگین‌کمان دیدم یه رنگین کمان خیلی بزرگ و قشنگ. بعد تو هیچی نمی‌گفتی لبخند می‌زدی بعد من یکم بلند می‌شدم جوری که صورتت رو ببینم و تعریف می‌کردم که اره خیلی قشنگ بود یه جای قشنگی بود من یکی از رنگای رنگین‌کمانه بودم. باورت میشه؟ بعد تو لبخند پررنگتری می‌زدی لابد و دستت که پشتم بود رو یکم یکم کوچولو فشار می‌دادی که یعنی باز بیا بغلم من دوباره خودم رو جا می‌دادم بغلت و می‌گفتم خیلی حس خوبی بود کاش ‌رنگین‌کمان بودیم یه زندگی کوتاه و قشنگ داشتیم.

بیدار که شدی نگات که کردم دیدم دلم نمی‌خواد هیچی بگم دلم نمی‌خواست با دروغ یه لحظه‌ی قشنگ بسازم. چندساعت بعد وقتی داشتم ظرفای نشسته‌ی از نمی‌دونم کی رو می‌شستم گفتی دیشب یه خواب عجیبی می‌دیدم شیر آب رو بستم اما برنگشتم نگات کنم پرسیدم چی؟ گفتی یادم نمی‌آد…

از رابطه های راه دور بیزارم. توی زندگی بعدی‏م می‏روم در خانه‏ی روبرویی‏م را می‏زنم و از میان ساکنین‏ش برای خودم دوست انتخاب می‏کنم. عاشق‏ش می‏شوم. باهاش زندگی می‏کنم. دلم که بخواهدش می‏روم زنگ درش را می‏زنم و می‏پرم توی بغلش.می‏میرم همان‏جا.

توی زندگی بعدی‏م یک قانون می‏نویسم که رابطه با آدم‏های دور از دسترس ممنوع. توی زندگی بعدی‏م ممنوع می‏کنم که آدم رابطه‏م بیشتر از آنچه که ساعت پنج صبح اگر دلم بخواهدش نتواند ازم دور شود. توی زندگی بعدی‏م یک چیزی اختراع می‏کنم که هر رابطه‏ای را به محض فاصله گرفتن طرفین از یکدیگر و بروز دلتنگی بدون چاره‏ی بدبخت‏ کننده خود به خود پودر کند، دود کند بفرستد هوا.

توی زندگی بعدی‏م آدمم را قورت می‏دهم.

از رابطه های راه دور بیزارم. توی زندگی بعدی‏م می‏روم در خانه‏ی روبرویی‏م را می‏زنم و از میان ساکنین‏ش برای خودم دوست انتخاب می‏کنم. عاشق‏ش می‏شوم. باهاش زندگی می‏کنم. دلم که بخواهدش می‏روم زنگ درش را می‏زنم و می‏پرم توی بغلش.می‏میرم همان‏جا.

توی زندگی بعدی‏م یک قانون می‏نویسم که رابطه با آدم‏های دور از دسترس ممنوع. توی زندگی بعدی‏م ممنوع می‏کنم که آدم رابطه‏م بیشتر از آنچه که ساعت پنج صبح اگر دلم بخواهدش نتواند ازم دور شود. توی زندگی بعدی‏م یک چیزی اختراع می‏کنم که هر رابطه‏ای را به محض فاصله گرفتن طرفین از یکدیگر و بروز دلتنگی بدون چاره‏ی بدبخت‏ کننده خود به خود پودر کند، دود کند بفرستد هوا.

توی زندگی بعدی‏م آدمم را قورت می‏دهم.

سال نو شد و آن شش ماه انتظار هم گذشت و نمردم ! 
نمردم هنوزم  اما همچنان مثل سال پیش فکر می کنم امیدوار بودن یکجور بیماری است، البته حالا فهمیدم که ناامید بودن هم. حالا فکر می کنم یک وضعیت خلسه ی خوبی وجود دارد بین امیدوار بودن و نبودن که من الان آنجا هستم…

به سلامتی آسمون که با اون همه ستاره اش یه ذره ادعا نداره
ولی یه سرهنگ با سه تا ستاره اش دهن عالم و ادمو سرویس کرده 

از شب اولی که
با هم خوابیدیم
خواب امشب را می دیدم
و تازه خواب شبهای بعد را
شبهای بعد را
من
برای کل زندگی
عمیقن برنامه دارم
و تو
معنی عمیق را
همین امشب
می فهمی

از شب اولی که
با هم خوابیدیم
خواب امشب را می دیدم
و تازه خواب شبهای بعد را
شبهای بعد را
من
برای کل زندگی
عمیقن برنامه دارم
و تو
معنی عمیق را
همین امشب
می فهمی

چقدر ساعت نمی‏گذرد. چقدر روزها کندند. انگار سال‏هاست پنج‏شنبه است.
می‏گوید خوشی زده زیر دلت؟ نگام که بش نمی‏رسد. مجبورم برای خودم پشت مونیتور غمگین شوم و براش بنویسم شاید. اما من آدم لحظه‏هام. من خشنودم برای زندگی‏م.من میدانم چقدر منتظر بودم برای این روزها.اما حالا این روزها..خب من بی‏حوصله است...
من تنهاست...من دلش حزن دارد...
من دلم مونی میخواد ...
من می‏خواست روزها می‏گذشتند زودتر...
اینها را به او نمی‏گویم...
می‏گوید من وقتی غمگین می‏شوم چشم‏هام انگار می‏لرزند..میگوید چشم‏هام می‏لرزند ،مثل لحظه‏های پیش از گریه..می‏گوید من وقتی غمگینم همیشه انگار می‏خواهم بزنم زیر گریه،انگار چشم‏هام اشک دارند..حالا من روزهاست غمگین است، هوای گریه‏ش است..

من نیازی به کتاب‌های «تعبیر خواب» ندارم
یا ترس‌هایم را خواب می‌بینم
یا نداشته‌ هایم را 
دیشب خواب س ک س دیدم